Rug aan rug

Ruimtelijke Adaptatie goed op koers
“Als stuurgroep hebben we korte lijnen en zo zorgen wij voor verbinding in de regio”, vertelt Klazien Hartog, voorzitter van de stuurgroep Ruimtelijke Adaptatie. “Met elkaar bespreken we de voortgang en zorgen ervoor dat we allemaal op 1 lijn blijven. In het Noorderkwartier zitten we goed op koers. Bijna alle 28 colleges hebben inmiddels de uitvoeringsagenda Ruimtelijke Adaptatie vastgesteld. Dat is best een mijlpaal. Het betekent dat we in het najaar projecten concreter kunnen maken, zodat daar ook de middelen voor kunnen worden ingezet. Hopelijk kan volgend jaar de schop in de grond en kunnen we starten met een aantal maatregelen.” 
 
“Tijdens het bestuurlijk overleg kwam ook de impulsregeling klimaatadaptatie aan de orde. Via deze regeling kunnen we een bijdrage krijgen van het Rijk om maatregelen versneld uit te voeren. We denken er nu samen over na hoe we daaraan met elkaar het beste invulling kunnen geven. Daarnaast willen we graag bij een volgend overleg de provincie aan tafel hebben. Verder ben ik met het Rijk in gesprek om concreter de verbinding te leggen tussen de diverse regio’s en zodoende van elkaar te leren. Het is natuurlijk onhandig als we allemaal het wiel opnieuw gaan uitvinden. Hierover ben ik in gesprek met de staf van de Deltacommissaris. Vooralsnog verloopt alles naar wens, ik ben dik en dik tevreden over de samenwerking in de regio. Daar hebben we met elkaar ook veel tijd en energie in gestoken.”

Collegiale besluiten in de waterketen
Marjan Leijen, voorzitter van de stuurgroep Samenwerking Waterketen Noorderkwartier: “Waar ik trots op ben, is dat er echt solidariteit is. Partijen zijn bereid om verder te kijken dan hun directe eigen belangen, en samen beslissingen te nemen in het belang van de waterkwaliteit en de inwoners. Zo hebben we nu belangrijke besluiten genomen over IBA’s, de opvolgers van de septic tanks. Die functioneren niet zoals we dat bij de aanleg bedacht hadden. Met als gevolg dat er veel onderhoud nodig is. We hebben afgesproken om de kosten daarvoor 50-50 te verdelen tussen gemeenten en HHNK en om de IBA’s versneld te vervangen door een robuuster systeem. Zo ontzorgen we bewoners én bewaken we de waterkwaliteit. Fantastisch dat dit zo kan.

We blijven ondertussen de voortgang op de kosten, kwaliteit en kwetsbaarheid monitoren, de 3 K’s waar de samenwerking ooit om begonnen is. We hebben besproken hoe we op de hoogte gehouden willen worden, en dat we er ook op willen kunnen sturen. Verder gaan we met vergunningen op indirecte lozingen aan de slag; wat is het effect van de huidige beleidskaders en afspraken op de waterkwaliteit en waar is ruimte voor verbetering? We hebben de afgelopen jaren gezien dat we samen veel bereiken. En het mooie is dat we daarbij niet alleen kijken naar kosten, maar juist ook oog hebben voor maatschappelijke waardes.”  

Elkaar versterken en aanvullen op gezamenlijke thema’s
Eveline Tijmstra, wethouder in Purmerend, maakt deel uit van beide stuurgroepen: “Goed om te zien en te ervaren dat het fundament dat gelegd is met gezamenlijk overleg in de waterketen, nu ook benut wordt om de samenwerking op het gebied van ruimtelijke adaptatie razendsnel op vlieghoogte te krijgen. Het bestuurlijk overleg was nu rug aan rug gepland, met een gezamenlijke sessie in het midden. Dat is zinvol, want in de gevolgen van klimaatverandering speelt water altijd een rol: je hebt er óf te veel van, óf te weinig. De waterketen heeft ook volop te maken met klimaatadaptatie. Ruimtelijke Adaptatie is breder, maar dat neemt niet weg dat er gezamenlijke thema’s zijn waarop je elkaar kunt aanvullen en versterken. Door het overleg bij elkaar te voegen, zit je altijd met de juiste mensen aan tafel en dat maakt dat je meters kan maken voor de inwoners.

De gezamenlijke sessie stond in het teken van de nieuwe publiekscampagne Watzr – gericht op bewustwording bij bewoners dat ze ook zelf een steentje kunnen bijdragen. Een mooi voorbeeld van een thema waarin de waterketen en ruimtelijke adaptatie elkaar op inhoud treffen. We kregen de eerste resultaten te zien én een doorkijkje naar wat er nog in het vat zit. Dat zag er veelbelovend uit, iedereen was enthousiast. Tegelijkertijd zette het iedereen aan het denken: hoe kan ik dit verbinden met wat ik in mijn eigen gemeente of regio doe? Hoe zichtbaar zijn we zelf? Zo werden we allemaal weer op scherp gezet en dat is alleen maar goed.”