EBS Het SchatRijk heeft een schoolplein vol schatten

De kracht van een natuurspeelplaats
Een groen schoolplein leg je niet aan omdat je de bloemen zo lekker vindt ruiken. Het biedt natuureducatieve waarde, stimuleert creativiteit en beweging en kinderen worden meer uitgedaagd, waardoor je minder gedragsproblemen ziet. Het nodigt daarnaast uit om dingen samen te doen, zoals hutten bouwen. Met losse elementen kunnen kinderen dingen bedenken en maken. Bovendien is het zomers op het plein voor de kinderen een stuk beter uit te houden door de schaduw van de bomen.

Een groen schoolplein kan bijdragen aan een belangrijke missie.
Marc: ‘Als wij willen dat kinderen opgroeien tot burgers die straks verantwoordelijkheid nemen voor hun leefomgeving, dan begint het bij het in aanraking komen met die leefomgeving en de verwondering erover. Het gaat om verantwoordelijkheid willen en kunnen nemen voor de dingen om je heen en weten waarom je dat wil. Niet omdat het moet, maar omdat je er iets mee hebt. Met natuur is dat cruciaal als we het hebben over klimaatdoelen en energietransitie. Deze kinderen zijn de leiders van morgen. Als ze op de speelplaats op school al niet de verwondering hebben en de natuur leren kennen, dan waarderen ze het ook straks niet. Laat kinderen ervaren hoeveel verschillende planten en beestjes in Nederland te vinden zijn, zodat ze die diversiteit gaan herkennen en waarderen.’

Doorlopend proces
In één keer het hele plein vergroenen was voor de school financieel niet haalbaar. Uit de offerte bleek dat het uitvoeren van alle plannen een ton zou kosten. 

Via acties en het zelf opzij zetten van geld in de begroting is toch een aardig bedrag bij elkaar gekregen en daarmee kon de school een basis aan laten leggen, waarop nog steeds wordt voortgebouwd; het plein is een levend en groeiend proces, waar steeds meer elementen bij komen. Denken vanuit kansen en werken in stappen, daarmee kom je een heel eind!

Ouders betrekken
Vanaf het begin zijn ouders bij het proces betrokken. Marc gebruikte praatplaten om de ouders een beeld te geven bij wat er met een groen schoolplein wordt bedoeld en er werd een werkgroep opgezet. Ook zijn er gesprekken geweest met de ouders over beredeneerde risico’s.

‘Wij hadden vroeger in mijn eigen schooltijd ook een betegeld plein, kinderen zijn creatief en zullen zelfs op een betegeld schoolplein dingen ontdekken, maar het is wel minder. Je kon er eigenlijk alleen maar rennen etc.. tot een leerling viel en zijn tanden brak, toen mocht je ook niet meer rennen. Elk risico werd geëlimineerd. Zo ontneem je kinderen dus ook de kans om hun eigen lijf te leren kennen en de mogelijkheden en beperkingen van je eigen kracht. Je moet dus een balans vinden tussen het wegnemen van álle risico’s en het nemen van onnodige risico’s. Wat is nou aanvaardbaar? Je leert je kind ook fietsen, dan is er ook het risico dat het een keertje valt. En waarom is bepaald risico nemen goed? Wat is de waarde die je misloopt als je alle risico’s elimineert?’