De kern van Egmond aan Zee ligt in een kom tussen de duinen, wat tot gevolg heeft dat bij hevige regenval het water richting het centrum stroomt. De enige uitweg voor het water is de regenwaterafvoerpijp naar het strand, waarmee het overtollige regenwater uit het regenwaterstelsel op het strand loost. In 2006 was de neerslag echter zo extreem, dat het regenwater op straat bleef staan en in huizen en winkels flinke overlast veroorzaakte. Binnen 14 dagen gebeurde dit tweemaal. De gemeente Bergen heeft na de overlast in 2006 aangegeven dat water op straat in de toekomst moet worden voorkomen en besloot maatregelen te nemen. Met behulp van de driepuntsbenadering heeft de gemeente een keuze gemaakt voor een zo robuust mogelijk systeem. Dit systeem komt neer op het opknippen van het gebied in deelgebieden door het strategisch plaatsen van (verkeers)drempels op het maaiveld. Elk deelgebied krijgt veel berging op het maaiveld en ondergronds zijn grote opvangbassins aangelegd met een infiltratie naar de ondergrond. Zo kan zeer extreme neerslag zonder overlast worden verwerkt.

Het Gemaal C. Mantel in Schardam is het vierde boezemgemaal in het beheergebied van HHNK en het derde op de Schermerboezem. Het gemaal voert water af, maar kan ook water inlaten, waardoor het peilbeheer beter werkt. Het overtollig water wordt opgeslagen in het Markermeer en in droge periodes laat het gemaal dit zoete water in. Dit gemaal kan 2.000 kuub water per minuut wegpompen. Dat is te vergelijken met de inhoud van een olympisch zwembad. Ook vissen kunnen in twee richtingen het gemaal passeren door de grootste visvriendelijke pomp van Nederland.

Geestelijk vader van Stad van de Zon is Ashok Bhalotra van het stedenbouwkundig bureau KuiperCompagnons. Hij heeft zich onder andere laten inspireren door de zon, die de bepalende factor is voor de indeling en architectuur van de wijk. Het totale gebied is 210 hectare groot. Een derde van de oppervlakte is bestemd voor woningbouw (2.900 woningen), een derde voor natuurontwikkeling en recreatie, en een derde deel bestaat uit water. Een bijzonder aspect is dat het waterpeil in dit gebied in verhouding tot andere watersystemen zeer sterk mag fluctueren (70 cm). Hierdoor voert het gebied geen water af naar de omgeving en hoeft ook in droge periodes geen water aan te voeren. Er is sprake van een  gebiedseigen watersysteem.  Tijdens de wintermaanden is een hoog waterpeil waar te nemen, dat in de zomer onder invloed van verdamping weer daalt. Het ruim bemeten watersysteem met flexibele peilbeheer in de Stad van de Zon biedt daarmee voldoende waterberging om de klimaatverandering het hoofd te kunnen bieden. Dit maakt de wijk naast 100% emissieneutraal ook echt waterrobuust en klimaatbestendig.

Nieuw Den Helder, de Falgabuurt, een wijk in Den Helder is een typische wijk uit de wederopbouwperiode met galerijflats, anonieme openbare ruimten en zeer brede wegen. Vanaf het begin van deze eeuw ging het roer in deze wijk echter radicaal om... Er is een transformatieproces ingezet, met als doel de wijk om te vormen naar een duinwijk, waarbij de oude structuren van het oerlandschap in ere zijn hersteld. Veel flats zijn gesloopt of gaan  gesloopt worden. Daarvoor in de plaats zijn nieuwe woonmilieus gerealiseerd. Groene en blauwe netwerken zijn een belangrijke basis geworden voor de herontwikkeling van de wijk. Diverse voorzieningen (scholen, winkels, maatschappelijk) zijn vernieuwd. Dit voorbeeld laat zien dat er niet alleen optimaal geanticipeerd wordt op het veranderende klimaat, maar ook  op de wensen en behoeften van een veranderende samenleving.